از جمع من تا ضرب تو –راهي به جز تفريق نيست

دلخوش به مجذورم نكن – اينجا مگر تقسيم نيست

به راديكال عشق بيا – تا بشكند توان من

چيزي نچرخد بهتر است – سينوس من – آلفاي تو

واي دو اگر عاشق شود – بي پرده ايكس دو ميشود

چيزي شبيه معجزه – با جذر ممكن ميشود

گر ايكس داري در سوال – جايي براي ترس نيست

در انتهاي مسئله – ديگر مجال بحث نيست

روز و شب خواب ریاضی دیده ام                  خواب خطهای موازی دیده ام

حال ،بشنو اندکی از رشته ام                      مثل یک زالو به خونش تشنه ام

 در ریاضی چهره ای شاداب نیست              هشت ترمی ،در انجا باب نیست

بچه ها پیوسته دشنامش دهند                    گوش خود اما به فرمانش دهند

ای ریاضی ،ای ریاضی چیستی؟                 می بری هردم به تیغت ،کیستی ؟

تاکه اسمت بر زبان سبز شد                       کل مغزم پیچهایش هرز شد

چون برای درسهایی مثل جبر                     گاو نر می خواهد و یک مرد گبر

شخصیتهایی چنان فرما وگوس                   هر کدامش قامتم را داده قوس

بچه ها از قضیه گریان می شوند                 بهر اثباتش پریشان می شوند

بهر تنها یکصدم  پایان  ترم                           جمله می لولند انجا مثل کرم  

نانشان را همچواجر کرده است                   اینچنین امثال تیلور کرده است

جمله دانشجو به ظاهر مثل گل                  لیک در عقل وسیرت گشته خل

روزها در محضر فیثاغورس                         می شود دیوانه وبی حال وحس

می رود گاهی به چپ ،گاهی به راست             مثل یک دنباله ناهمگراست

شب ولیکن تا سحر خر می زنند                   صحبت از دنیای دیگر می زنند

پر امید از شیوه اقلیدسی است                 بینوا کف کرده در رویای بیست

چونکه انجا بیست از ان خداست                نوزده را ول که سهم انبیاست

از میان سیزده دانشکده                           زیر ده ،گویی میانگینش زده

از ریاضی گشته خر باهوشتر                    کرده کمتر راه خود را بر وتر

قضیه ای را می برد دائم به کار                قضیه ای در هندسه، نامش حمار

می زنم فریاد لبریز از یقین                       ای فغان از دست استوکس وگرین

ان ریاضی یک،به زحمت پاس شد              نمره ام ده شد ولی سر طاس  شد

صنعتی من زلف ومویی داشتم                 بین یاران ابروئی   داشتم

می زدم فرق وسط ،گهگا ه رپ                می شدم پشت تریبونهای گپ

از چه رو کردی سرم را طاس طاس؟        ای دریغ ،افتاده ام از اند کلاس

ای ریاضی خوان شاعر گوش کن              پنبه غفلت برون از گوش کن

رشته ها را غرق حلاجی مکن                  مسخره بر برق و نساجی مکن

مثل  این جادو گران پیر زن                        اینقدر چون غربتی ها غر نزن

چون بهشتی بوده گر در اسمان                برزمین شد صنعتی در اصفهان

 شعر من لبریز از رمز بود                          هر چه در بالا سرودم طنز بود